Wim Van den Eynde, Jan Puype ve Sünbül Karakaya'nın hazırladığı bu reportaj ve çekimler Türk kökenli ailelerin tercihleri ve evlilik konusunda tutumlarını ele alıyor.
Bir çok tartışmayı da içinde barındıracak cinsten olan ve ilginç bir bakış açısı ile ele alınan bu reportajı kaçırmayın.
Geachte,
Aanstaande zondag 23 september zendt het VRT-programma Panorama op Canvas om 20u15 een 45 minuten durende nieuwsreportage uit met betrekking tot huwelijksmigratie tussen België en het Turkse Emirdag. In bijlage treft u de perstekst aan.
Met vriendelijke groet,
Jan Puype
VRT-Nieuwsdienst
Programma Panorama
Lokaal 3R Pano
1043 Brussel
gsm: 0486/27.62.45
Een visum als bruidsschat.
Panorama over huwelijksmigratie.
Perstekst Panorama zondag 23 september 2007
"Ze gaan uit, ze gaan naar de dancings, ze hebben bijna allemaal een vriend."Abla, een Turkse vrouw uit Gent, moeder van vier jong volwassen zonen, heeft geen goed woord over voor de Turkse meisjes van bij ons. Haar zonen geven haar gelijk. "Zuiverheid zit er niet meer in eigenlijk,"voegt één van hen eraan toe. Abla gaat op zoek naar een geschikte partner voor Davut, haar oudste. Niet in Gent maar in Emirdag in Centraal-Turkije, waar de meeste Gentse Turken vandaan komen. De ouders nemen bij die zoektocht het voortouw, Abla staat er als weduwe alleen voor.
Abla en haar zoon Davut zijn geen alleenstaand geval. In de zomermaanden neemt de bevolking van Emirdag en de omliggende dorpen exponentieel toe. De Belgische Turken keren graag terug naar hun streek van herkomst, Belgische nummerplaten zijn er talrijker dan Turkse in de zomer. De jongeren komen vaak getrouwd terug van zo'n verblijf. De cijfers liegen niet: net geen twee derden van alle Belgische Turken huwt met iemand uit Turkije. Huwelijksmigratie is overigens geen fenomeen dat eigen is aan de Turkse gemeenschap. Ook bij de Marokkaanse Belgen trouwt ongeveer twee derden met een partner uit het moederland.
Panorama sloeg deze zomer zijn tenten op in het Turkse Emirdag en leefde er van trouwpartij naar trouwpartij. Een huwelijk tussen een Turkse jongen of meisje van bij ons met iemand van ginder kan snel gaan. Van het moment dat de families het eens zijn en de twee trouwkandidaten zien elkaar zitten, is alles binnen een week beklonken. "Mijn studio is vaak de plaats waar bruid en bruidegom voor het eerste echt bij elkaar zijn," zegt fotograaf Adem Uygurlu."De jongen en het meisje schamen zich zo voor elkaar dat ze elkaar zelfs geen hand durven te geven."
Turkse jongens – en hun ouders - zijn in Emirdag in de eerste plaats op zoek naar een vrouw die bereid is thuis te blijven, het huishouden te doen en kinderen groot te brengen. Turkse meisjes die hier zijn opgegroeid zijn daar van langsom minder bereid toe. In Emirdag zijn er wel nog meisjes te vinden die een leven in de schaduw van hun man zien zitten. Wat ook helpt, is de lokroep van een leven in West-Europa: België is het beloofde land voor de overgrote meerderheid van de Turken in Emirdag..
Het zijn niet alleen jongens die een partner in Turkije gaan zoeken. Ook meisjes doen dat, zoals Sema in de reportage, een Turkse uit Gent die werkt als kassabediende in de Delhaize. Maar hun verwachtingen liggen anders. Zij willen een man met wie ze op voet van gelijkheid door het leven kunnen, iemand die helpt bij de afwas en zijn vrouw uit werken laat gaan. Blijkbaar vinden ze zo iemand sneller in Turkije dan bij ons.
Een visum als bruidsschat is een reportage van Wim Van den Eynde, Jan Puype en Sünbül Karakaya