In Vlaanderen in het algemeen en in de Limburgse mijngemeenten in het bijzonder stellen we vast dat de deelname aan het hoger onderwijs van jongeren van allochtone afkomst veel te laag is.

De reden hiervoor is niet dat deze jongeren dommer zouden zijn dan de autochtonen, maar moet elders worden gezocht.
 
Vele jongeren worden van thuis uit niet gestimuleerd om studeren ernstig te nemen. Men komt in de mijngemeenten nog al te vaak een gelaten mentaliteit tegen. Grootvader en vader werkten in de mijn, maar voor de kinderen ligt hier echter geen toekomst meer.
 
Studeren en integreren is de oplossing! . 
Maar hier wringt het schoentje.
 
De redenen: 
 
Talenkennis is een heikel punt:
 
Taal is een groot probleem. Men stelt vast dat de kennis van het Nederlands er niet op vooruitgaat.  Participeren aan onderwijs veronderstelt op de eerste plaats de kennis van de voertaal.  Ouders zouden naast de eigen taal ook de kennis van het Nederlands moeten bezitten en  bij hun kinderen stimuleren.

Nog al te vaak moet er een tolk worden ingezet bij problemen.  Het is een voor de hand liggende zaak dat je, wanneer je deel wil uitmaken van de Vlaamse maatschappij, je ook de taal kent.

Wanneer de boot gemist wordt in het kleuter- en lager onderwijs is de zaak verloren!
In het middelbaar onderwijs gaat meer en meer de nadruk liggen op het bijbrengen van kennis. Hierdoor haken vaak allochtone leerlingen af en belanden zij in het beroepsonderwijs.
 
Ik denk dat de problematiek van het uithuwelijken hier een grote rol speelt. Allochtonen zouden beter een partner zoeken die de kennis van het Nederlands bezit of dit tenminste zonder uitzondering gaat leren. Dit is belangrijk voor de toekomst van hun kinderen.  Iedere ouder heeft immers de intentie dat zijn/haar kind het zo ver mogelijk schopt in functie van zijn/haar talenten.    
 
Opvoeding en cultuur:
 
Ieder mens heeft nood aan spiritualiteit en eventueel geloofsbeleving en dat is goed ook.
Religieuze tekenen houdt men best voor de thuis- en privégelegenheden. Deze dingen werken als een rode lap op een stier bij andersgezinden en zijn als dusdanig vaak de oorzaak van felle discussies en spanningen tussen de bevolkingsgroepen.

Als men zijn kinderen dwingt om strenge kledingsvoorschriften te respecteren, dan komt het vaak voor, vooral onder druk van medeleerlingen, dat vooral Turkse meisjes zich eens op school aangekomen op de toiletten terugtrekken om hun uiterlijk aan te passen. Ze schieten dan vaak door in het andere uiterste en gaan zich kleden alsof ze naar een feest gaan i.p.v. naar school. Jongeren staan, zonder dat we het vaak beseffen, sterk onder de invloed van hun leeftijdsgenoten. Het uiterlijk is voor hen het allerbelangrijkste om "erbij" te horen. Jongeren horen bij een groep gelijkgezinden te horen en om hierbij te "mogen" horen, moet men zich vaak aanpassen in zijn gedrag en zijn kleding. 
 
Opvoeden:
 
Opvoeden is jongeren begeleiden naar volwassenheid, is streng zijn, maar ook rechtvaardig en dienstbaar. Vaders moeten net als moeders toezien op het verloop van de opvoeding van hun kinderen. Opvoeden is een taak van beide ouders! Ouders kiezen voor kinderen en horen daar samen de verantwoordelijkheid voor te dragen!

Maar al te vaak wordt deze taak enkel overgelaten aan de moeder.

Turkse jongens gaan dan ook vaak een "macho" gedrag vertonen t.o.v. de vrouw en haar als mindere aanzien. Zij wensen geen bevelen te krijgen van een vrouw. Dit is in onze maatschappij echter absoluut verwerpelijk. 
 
Respect:
 
Wanneer iedereen hier zijn verantwoordelijkheid opneemt, kan geleidelijk aan voor dit probleem een oplossing komen.

Mannen en vrouwen zijn evenwaardig en hebben in onze westerse samenleving dezelfde rechten en plichten. Leerkrachten zijn de verantwoordelijken voor hun klas en of dit nu een man of een vrouw is, het maakt totaal geen verschil. In Turkije worden leerkrachten trouwens als tweede vader of moeder beschouwd.

 Iedereen verdient respect, maar hoort ook respectvol om te gaan met anderen. Men hoort de instructies van de leerkracht te volgen, of dit nu een man of een vrouw is. Ook omgekeerd moet dat respect er zijn. Leerkrachten moeten ook respect hebben voor hun leerlingen. Maar de leerkracht is uiteindelijk de baas. 
 
Integratie:
 
Om aanvaard te worden in een samenleving moet men zich aanpassen aan de heersende cultuur. Men moet uit zijn schelp komen, de taal leren en de leefgewoonten van het land van bestemming leren kennen en respecteren.

Integratie kan nooit ontstaan wanneer beide gemeenschappen zich binnen zichzelf afzonderen. 
  
Organisatie & structuur:
 
Als ik het verschil zie tussen de authentieke Belgen en de authentieke Turken valt mij de tegenstelling in maatschappelijke organisatie op. In België zijn we meer georganiseerd. We hebben aan het hoofd van elke organisatie een verantwoordelijke. Voor de Kerk is dat de paus, voor de gemeente de burgemeester, voor een organisatie de voorzitter. Deze mensen oefenen het gezag uit over en groot geheel en worden daar ook door hun leden in gesteund, dit  in het belang van het geheel. Ik denk dat we in onze mijngemeenten vaak heel goede initiatieven nemen, maar dat ze vaak stranden op het feit dat de allochtone gemeenschap onvoldoende leiders heeft.  Om een situatie te veranderen heb je bekwame mensen nodig, die de taal kennen en die het mandaat van hun volk krijgen en dit op een positieve manier uitdragen in hun omgeving. Mensen die geloven dat de wereld beter wordt als men zich inzet in het belang van de gemeenschap. Niet door te wachten tot anderen het voor hen doen.
 
We hebben in de toekomst nood aan goede voorbeelden.  Mensen met Turkse wortels  inzetten die hun volk ten volle achter zich kunnen scharen om als spreekbuis en als aanspreekpunt te functioneren bij het besturen van een gelukkige gemeenschap. Dit is de uitdaging, maar ook de kracht. Een multiculturele samenleving is een rijkdom en biedt kansen.

Het doet mij echter plezier dat er vanuit de Turkse gemeenschap stemmen opgaan om hieraan iets te doen. Het initiatief zal van de allochtone gemeenschap zelf moeten uitgaan. Kijk maar naar de vooruitgang die er in de wijk Meulenberg in Houthalen is geboekt. Buurtvaders verrichten hier schitterend werk en met blijvend resultaat. Dit bewijst de nood aan goede voorbeelden voor onze jeugd. 
 
Onthoud:

Talenkennis komt op de eerste plaats
Nood aan  bekwame leiders die zich integreren in de lokale gemeenschap-> aanspreekpunt
Respect voor elkaars cultuur en geloof, maar religieuze tekenen verplaatsen naar de privésfeer
Opvoeden doen moeder en vader samen
Studeren en integratie is de sleutel tot succes

Carlo Clerx/Directeur Vrij Technisch İnstituut Beringen