Belçika'da doğdım büyüdüm. Ancak hemen hemen her yıl yaz tatilimizi Türkiye'ye geçiriyoruz.

Küçük yaşlarımdan itibaren tüm aile bireyleri ile Türkiye'de neredeyse ayak basmadık yer bırakmadık. Nerelere gitmedik, nereleri görmedik ki; Tarihi Roma kültürünün en önemli mekanlarından Efes, Apollon, Pergamon, Akslepion, Hieropolis, Laodikya, Asos ve daha niceleri. Karadeniz'de inci gibi dizilmiş ilçe ve şehirler, hele hele Sümela Manastırı, doğa harikası Uzungöl ve Kadırga Yaylası unutamadığım mekanlar arasında.

Çanakkale şehitlik abidesi, savaşın geçtiği mekanlar, müzeler, ve Ankara'da Anıtkabir ziyaretlerinde yaşadığım duygusal anları unutaman.

Bu yıl ise özel olarak Osmanlı İmparatorluğunun temellerinin atıldığı yer olan Bilecik'de Edebali dergahı ve ilk Müslüman Türk insanın yerleştiği tarihi mekanları ziyaret ettik.

Son durağımız ise İstanbul oldu. Daha önce Sultan Ahmet Camii, Ayasofya, Topkapı sarayı, Domabahçe sarayı gibi tarihi yerleri gezmiştim. Bu sefer ise aklımda Kız Kulesi vardı. Bu mekanı da görünce babamın bana zaman zaman vatan ne demek diyerek anlattığı konular geldi aklıma. Bir yandan Kız Kulesinden İstanbul'u seyrederken, diğer yandan hep dünyada eşi benzeri olmayan bu güzel ülkeyi düşündüm..
.


Babam Hüseyin Dönmez'in Kaleminden Vatan Sevgisi...

Vatan, sahip olduğumuz en kutsal varlık olan toprak parçasıdır. Soyunu sürdürmek isteyen her toplumun, bir vatana ihtiyacı vardır. Tarih boyunca yapılan tüm savaşlar, vatan için yapılmıştır. Savaşlar genelde ekonomik sebeplerle çıkar demek, savaşlar toprak için, yani vatan için yapılır demekle eş anlamlıdır. gerekirse bir çakıl taşı için bile kem gözler söz konusu ise kavga edilir.
 
Her birey, bir ulusa mensuptur ve bir vatanda yaşar. Her bireyin bir bireysel kimliği, bir de ulusal kimliği mevcuttur. Kendini içinde yaşadıkları ulusa mensup görmeyenler, ya kafalarında ve gönüllerinde, kendilerine yeni bir 'vatan' seçmiştir; ya da üstünde yaşadığı topraktan kendileri için ayrı bir 'vatan' talep etmektedir.
 
Yüreğinde vatan sevgisi duymak, kişinin ulusunu sevmesidir. Çünkü insansız toprak, vatan değildir. Vatan, bir kimliktir. Adı gibi soyadı gibi bir insanı tanımlayan en önemli özelliği, onun vatanıdır.
 
Toprağın, altıyla ve üstüyle, aynen emek ve sermaye gibi, servet ve gelir kaynağı olduğu kuşkusuzdur. Vatan sevgisi, üzerinde yaşanan toprağı sahiplenme hissidir. Bu duygu, hem kalıtımsaldır hem de öğrenilir. 

Vatan sevgisi, hafife alınacak bir şey değildir. Vatan sevgisi, aynı topraktan gelenleri ayıran değil, birleştiren bir duygudur.

Türkiye, koskoca bir imparatorluktan geriye kalan son vatandır. Bu topraklar, Balkanlar'da, Kafkaslar'da, Arabistan ellerinde daha birçok yerde 'benim de bir vatanım olsun' diye yanıp tutuşmuş Türk ve Müslüman milyonların son güvenli limanıdır.

Oğlum vatan sevgisini sen, bir de vatansıza sor. 
 
Kalpleri kalp yapan, insanlığı insan yapan; erdemdir, ahlaktır sevgidir.

Vatan sevgisi ise namustur, onurdur.

Vatanı vatan yapan, namusu namus yapan da ahde vefamızdır.

Ne para, ne pul, ne makam ne de dünyevi zevkler bizdeki vatan sevgisi, bayrak sevgisi yerine geçemez ve bizden alıkoyamaz.
 
Bizi biz yapan değerler; vatan, millet ve bayraktır. Biz bu üç düsturdan öte bir kavram, bir sistem, bir yapılanma düşünemeyiz. 

Bu topraklara güneş, gece gündüz vurmak zorunda, Çünkü bu toprakların bir hikmeti, bir derviş bilgeliği, bir Tanrısal özelliği var.

Vatanından ayrılmak, ayrılmaya zorlanmak çok ağır bir cezadır. Üstelik çok da derin bir acıdır. 
 
Her evlat, baba toprağına veya anasının vatanına hasret duyar. Kişinin kendisi bu dünyadan göç edip gitse de onun soyundan gelenler, hiç görmedikleri o toprakları merak eder. Nesiller boyu vatan sevgisi sürer gider. 

Oğlum; bizim üzerimizde ağır bir yük vardır; o da bu güzel ülkeyi bizlere miras olarak bırakan ceddimize ahde vefamızdır.

Oğlum ülkeni sev, Atalarını unutma..