Mijn huidige partij LDD is tegen de toetreding van Turkije. Maar is dit wel houdbaar en correct? Een mens vraagt het zich af als je je onderdompelt in het land. Na ons bezoek aan Istanbul en de warme ontvangst van de Turkse politici heb ik zo mijn bedenkingen.
Ok. Waarom zijn bepaalde mensen tegen de toetreding van Turkije bij Europa in ons land? Als ik zo eens rondvraag hoor ik meestal hetzelfde: “Je gaat de Islam toch niet toelaten met zo’n groot land. Da’s het paard van Troje!” … een simpele redenering. Ik zal hier eens wat meer onderbouw tot discussie geven.
Bijna 77 miljoen inwoners. Natuurlijk zien de Fransen en Duitsers en zo grote natie niet graag toetreden. Psychologisch hun meerdere.
Het argument dat Turkije de huidige EU-landen veel geld zal kosten en dat veel Turken naar de Europese Unie zullen verhuizen is discutabel aangezien Turkije pas na 2015 lid zal worden en er in die tussentijd veel kan veranderen. Zo verdubbelde het Bruto Binnenlands Product tussen 2002 (533 miljard) en 2008 (915 miljard). Tegen 2015, wanneer toetreding zou kunnen spelen, verdienen de Turken volgens het IMF gemiddeld zo'n 1,4 keer meer dan de Polen verdienden in 2004, bij de Poolse toetreding. In 2006 berekende de Eurostat het minimale maandloon in Turkije als € 331, dit was groter dan het minimale maandloon in negen lidstaten van de Europese Unie, namelijk Estland, Letland, Litouwen, Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië en Bulgarije.
Turkije heeft het 9e grootste leger van de wereld en het grootste van heel Europa. Het Turkse leger heeft in Bosnië bewezen dat het zich wil inspannen voor veiligheid in Europa, en had internationaal ook missies lopen in onder andere Afghanistan. Het Turkse leger geeft ook trainingen aan militairen en politieagenten uit de Centraal-Aziatische staten en draagt zo bij aan de strijd tegen het terrorisme. Turkije kan als modern islamitisch land binnen het Midden-Oosten een voortrekkersrol vervullen; het zou aantonen dat de EU niet per se anti-islamitisch is en dat democratie en islam samen kunnen gaan. De huidige beeldvorming over de EU in het Midden-Oosten wordt benadeeld doordat de EU tot nog toe een "club van christelijke naties" is geweest.
Toetreding is, gezien het dynamisme en de snelle groei van de Turkse economie, goed voor de economische groei van de EU. Turkije heeft de 17e grootste economie van de wereld en produceert veel high-tech apparatuur voor de Europese markt zoals tv's, auto's, schepen en vliegtuigen. In Europa worden meer tv's van Turks fabricaat verkocht dan van Philips. Daarnaast heeft Turkije weinig last gehad van de financiële crisis. Door een streng fiscaal beleid is geen enkele Turkse bank in problemen gekomen en heeft de overheid banken geen leningen hoeven te geven. De Turkse aandelenmarkt groeide in 2009 met meer dan 95%, wereldwijd groeide alleen de aandelenmarkt van Argentinië sneller. Volgens berekeningen van het IMF zal de economie van Turkije tegen 2026 groter zijn geworden dan die van landen als Spanje, Italië en Canada.
Eén van de ontwikkelingen van 2009 en 2010 heeft ertoe geleid dat Turkije door haar groeiende macht steeds meer de rol van regionale politiemacht op zich heeft genomen. Waar de Verenigde Staten van Amerika een internationale politiefunctie zich toegeëigend heeft, lijkt Turkije dit in haar eigen regio (Kaukasus, Balkan, Midden-Oosten) te hebben gedaan. En met succes.
Ik denk dat het niet slim is om Turkije niet toe te laten tot de EU. Je loopt het risico dat je het land laat afkeren van de Europese gedachte, NATO en het gevoel erbij te horen. Europa moet ernstiger dan ooit met Turkije omgaan.
Ter plaatse merkte ik dat nogal wat politici en bedrijfsleiders meer en meer laten horen dat ze eigenlijk Europa minder en minder nodig hebben. “Laat maar. Wij smeken niet meer.” Dat heeft natuurlijk te maken met de snelle ontwikkeling, op eigen kracht, van het land.
En o ja. DE islamisering.
In Istanbul kent men zoals in onze Europese steden dezelfde problematiek in bepaalde wijken. Maar zoals een politiek internationaal adviseur me vertelde tijdens een lunch: “Kijk, we zitten hier tussen een kerk, moskee, en joodse tempel. En dan vergeet ik er nog een paar. Onze geschiedenis is altijd zo geweest. Wij weten hoe moeilijk dit allemaal samengaat maar wij hebben geen schrik and we can handle it”.