1993 yılından beri Faymonville karnavalına ve buradaki Belçikalıların Türk kültürüne ve Türk bayrağına ne denli ehemmiyet verdiklerine şahit olurum.

Köyün merkezindeki asılı bayrağımızı ve her evin camlarına yapıştırılmış bayrakları her gördüğümde kendini 30 Ağustos Zafer Bayramı’nda hissederim. Lakin her geçen yıl ilgi azalıyor.

Maalesef bu yıl da bayağı sönük ve ilgisiz geçti. Elçilik ve konsolosluğun katılmadığı hiçbir çatı kuruluşun da olmadığı, bir iki dernek yetkilisinin bir otobüsle katıldığı sönük bir Türk karnavalı gördüm. İlk kez köyün merkezindeki bayrak inmişti ve hiçbir evin camında bayraklar yoktu. “Acaba neden” diye de düşündürüyor.

Peki biz ne yaptık, bayrağımızı alıp sadece bakmaktan başka?

 Bu köyün bir futbol takımı var. Adı da Turkania. Sahasını gezdim defalarca. Bir tane, ne bir Türk şirketinin sponsorluğunu gördüm ne de devletimizin desteğini duydum. Köyde Türk yaşamamasına rağmen Türk`ün adını ve şanlı bayrağını köyünün sokak levhalarına ve kulübünün girişine kocamanca yazan, at üstünde saatlerce Türk bayrağını sokaklarda her yıl dalgalandıran insanlara biz güya öz Türkler ne katkıda bulunduk acaba?

Şunu da düşünmeden edemiyorum: kendi öz vatanımızda bile Türk olmanın suç sayıldığı, Türk bayrağının provokasyon olduğunun söylendiği son zamanlarda, “Ne Mutlu Türküm diyene!” tabelalarını indiren bir zihniyetin hakimliğinde herhalde bu kadar olur!

Yaşasın Faymonville...