18 Eylül 2010 Meulebeke Kasabasında Kara Bir Gün Olarak Tarihe Geçti.
Olay, Belçika'nın Batı Flaman Bölgesindeki Kortrijk şehri yakınlarındaki Meulebeke kasabasında meydana geldi. İki kardeş, Süleyman (32) ve Uğur Aygün (33) hayatlarının baharında beklenmedik bir şekilde silahla vurularak öldürüldüler.
Görgü tanıklarının ifadelerine göre, saldırgan M.Uçar (34) ile Aygün kardeşlerin sokak ortasında tartışmaya başladıklarını, ve bu esnada M.Uçar'ın aniden silahını çekerek 8 el ateş ettiği basına yansıyan ilk bilgiler oldu..
Olayın ardından Kortrijk Savcısı Marc Allegaert'ın sözcüleri tarafından yapılan açıklamada, yaşananlar bir aile dramı olarak nitelendirildi. Cenazeler otopsi yapılmak üzere morga kaldırıldı. Soruşturmanın ise çok yönlü olarak sürdürüldüğünü belirtildi.
[picL:16657]Cenazeleri Bir Türlü Verilmiyor.
Olay 18 Eylül 2010 tarihinde meydana gelmesine rağmen cenazeler aileye teslim etmiyor. Baba Vahit Aygün oğulları Süleyman Aygün (32) ile Uğur Aygün'ün (31) cenazelerini teslim alabilmek ve İslam usüllerine göre memleketinde defnedebilmek için her türlü girişimde bulunduklarını ancak bu güne kadar bir sonuç alamadıklarını ifade etti.
Acılı baba Vahit Aygün, son derece mağdur bir durumda olduklarını ifade ederek ailesi için artık dayanılmaz hale gelen bu işkenceye cenazelerin teslim edilerek son verilmesini istedi.
Baba Vahit Aygün bu yönde yaptıkları çabalarını şöyle özetledi: "Çocuklarımı Eylül ayında, kaybettim. Bölge polisi, zanlıları kısa sürede yakaladı. Savcılık cinayetle ilgili gerekli tahkikatı tamamladı. Ancak çocuklarımın cenazeleri 150 gündür teslim edilmiyor. Bu yönde yardım alabilmek düşüncesi ile elçilik ve diğer yetkili makamlarla görüştüm. Belçika Adalet Bakanı Stefan De Clerck'e durumu bizzat arzettim. Belçika'da yürüyüş düzenledik ve uygulamayı protesto ettik. Bu arada konuyu Türkiye'de Meclis'e taşıdık. MHP Konya Milletvekili Faruk Bal, ile görüştük. Başmüzakereci devlet bakanımız Egemen Bağış'a durum arzedildi. Ancak ne yaptıysak hiç bir girişimden sonuç alamadık. Savcı yetkisi dahilinde olan 4 aylık cenazeleri tutma süresi tamamladı, ancak cenazelerimiz yine verilmedi. Mahkeme ise bu konuda görüş belirmek için davayı bir ay sonraya erteledi. Bekliyoruz, bekliyoruz ama sonuç yok. Ne olacak bizim halimiz. İnsalık öldümü.
Cenazelerimizin burada tutulmasının hiç bir gerekçesi olmamasına rağmen böyle bir şeyin bize uygulanmasını anlamakta güçlük çekiyoruz. Bu durum ailemiz için çok büyük bir işkence. Acımız çok büyük, eridik, perişan oduk!. Çocuklarımın eşleri, kardeşleri, anneleri ve torunlarım da perişan.
Allah hakkı için bize yardımcı olacak bir merci yok mu?"
.
