Belçikalı yazar Gerlinde Gilissen tarafından Türk çocuklarının durumu göz önüne alınarak takdir edilecek bir hizmet sunuldu.
 
Yazar Gelinde Gilissen "Ik zag twee beren" adlı çocuklara yönelik bir roman olarak kaleme aldığı ve romanını aynı zamanda Türkçe'de yayımlayarak Türk çocuklarında Flamanca ve Türkçe okuma alışkanlıklarını artırmada destek olmayı amaçlayan bir çalışmaya öncülük yaptı.
 
Gerlinde Gilissen yaptığı bu çalışmada hedefini şu şekilde özetliyor" Türk kökenli çocukların büyük çoğunluğunun anne-babaları Flamanca bilmediklerinden dolayı küçük yaşlarda kitap okumuyorlar. Bu durum çocuklarda ileri safhalarda Flamanca dilini yeterli bilmediklerinden dolayı eğitim sürecinde sorunlar yaşamalarına sebep oluyor. Son yazdığım "Ik zag twee beren" adlı romanı Türkçe ve Fransızca'ya da çevirerek bilhassa çocukların anne-babaları ve dedeleri-büyükannelerinin de okumaya katılarak çocuklara kitap okuma konusunda katkıda bulunmalarını sağlamayı amaçladık. Türk çocuklarında dil bilgisi geriliğini ancak küçük yaşlarda daha çok kitap okumalarını sağlayabirsek aşabileceğiz. Bu nedenle ebeveynlerin şayet Flamanca bilmiyorlarsa o zaman kendi dillerinde kitaplar hazırlayarak hem Flamanca ve hemde Türkçe bir hikaye veya romanı kendilerine sunarak çocukları veya torunları ile birlikte bir konuyu takip etmelerini sağlamayı amaçladık. Flaman bölgesinde yaşanan dil sorunu aynı şekilde Valon bölgesinde de yaşanıyor. Bu nedenle bu son romanımızı Fransızca olarak da çevirerek "J'ai vu deux ours" başlığıyla gençlere ve anne babalarına sunuyoruz".

"İki ayı görmüştüm, Ik zag twee beren, J'ai vu deux ours" başlıkları ile yazılan ve Türkçe çevirisi ile Türk kökenli çocukların durumu göz önüne alınarak yapılan çalışmanın ürünü olan romandan aşağıda bir parça sunuyoruz..

Ik zag twee beren-İki ayı görmüştüm..

'Haydi o zaman,' diyor ayicik, 'beni nasil buldugunu bir kez daha anlat.'
'Sonra tatli tatli uyuyacak misin?', diye homurdaniyor ayi.
'Senin gibi ayiciklar için çok geç oldu.'
'Söz veriyorum,' diyor ayicik.
Ayi, ayicigi sikica kavriyor ve daha önce pek çok kez anlattigi öyküyü bir kez daha anlatmaya basliyor.
'Bir zamanlar, bir çok arkadasi olan bir ayi varmis. Arkadaslariyla uzun yürüyüsler
yapar, ava çikar ve balik aramak için irmakta yüzermis.'
'O ayi sendin', diyor ayicik neseyle .
'Evet, bendim; seni tanimadan önce.'
'Bir sabah ormanda yürüyordum. Hayal meyal insan eti kokusu aldim.
Hep baska hayvanlarin nasil yasadigini merak eden biri oldugumdan, kokunun
geldigi yere yaklastim.'
'Ormanda insanhayvanlar da mi yasiyor?', diye soruyor ayicik .
'Hayir', diyor ayi, 'sehir denen bir yerde yasiyorlar; ama diger hayvanlarin nasil
yasadigini görmek istediklerinden, arada sirada ormana gelirler.
Insanlar gitmisti; ama arkalarinda bir yigin döküntü birakmislardi.'
'Peki sonra?', diye soruyor ayicik neseyle. Sirada neyin oldugunu çok iyi biliyor.
'Sonra seni buldum', diyor ayi.
'Beni insanhayvanlar mi unutmus?', diye soruyor ayicik .
'Evet', diyor ayi. 'Özellikle küçük insanhayvanlar seni seviyordu. Büyüdüklerindeyse
sana ihtiyaçlari kalmiyordu.'
Ayicik iyice düsünüp tasiniyor.
'Ama sen de büyüksün. Yine de bana ihtiyacin var mi?', diye soruyor.
'Evet. Sana ihtiyacim var, çünkü sen dünyanin en seker ayisisin.
Ben bilirim, çünkü ormandaki ayilarin hemen hemen tümünü tanirim.'
'Sen hiç, beni bir yerde birakacak misin?', diye soruyor ayicik.
'Asla', diyor ayi, 'çünkü seni seviyorum.'
'Ben de seni', diye mirildaniyor ayicik.
Gözkapaklari neredeyse kapaniyor. Simdi birlikte güzel bir uyku çekecekler.
 
Aşağıdaki link hattından yazarın çalışmaları ile ilgili daha fazla bigi alabilrsiniz..
 
www.ikzagtweeberen.com