AH ŞU ZANLARIMIZ

Her yeni gün yeni bir fırsattır aslında hepimiz için.

Evrende her şey her an bir değişim içerisindedir. Bu değişim kaçınılmazdır, hayatın kanunudur ve buna entropi yasası adı verilir. İnsan değişir, diğer canlılar değişir, evren değişir. Zaten evrende her an her şey bir titreşim ve etkileşim içerisindedir. Bu titreşimi de her an var olup yok olmak anlamında da yorumlayabiliriz.

Gözümüzle göremediğimiz onca şeyi aynı durumda duruyor zannederiz ancak bu sadece zandan ibarettir.

Ah şu zanlarımız…

Düşüncelerimiz değişir, duygularımız değişir, hücrelerimiz değişir. Ruhumuz ve bedenimiz her an bir etkileşim ve değişim içerisindedir.

Hiç bir şey göründüğü gibi değildir. Biz de göründüğümüz gibi değiliz. Herkes her şeyi, herkesi kendi algılarına göre anlamlandırır, tanır. İşte bu sebepten tasavvuf büyükleri kendilerini bilme yolunu tutup eşyanın hakikatini araştırmışlardır.

Pek çoğumuz kendimizi tanıdığımızı zannederiz. Oysa kendimizde bilmediğimiz ne kusurlar ya da ne hazineler vardır bir bilsek.
Yıllarca insan bir şeyler bildiğini sanır, sonra öyle bir an gelir ki, hiç bir şey bilmiyormuşum der.

Başkalarını değiştirmeye çalışıp duranlar değil, kendisini tanıyıp, hatalarını görüp, düzeltmeye çalışanlar kazanırlar.

Herkesin yapısı, yaşam şartları, düşünceleri, duyguları, hisleri  birbirinden farklıdır. Bazı insanlar birbirlerine benzeyebilirler. Mikelanjelo fenomeninde olduğu gibi birbirini çok sevip birlikte yaşayıp zamanla birbirine benzeyen beyinlere dönüşseler de hiç bir zaman birbirinin aynısı olamazlar.

Bu dünyaya gelme sebebimiz de başkalarını düzeltmek değil, kendi kusurlarımızı görüp düzeltip bizdeki hazineleri bulup ortaya çıkarıp hem kendimize hem de başkalarına faydalı olmaktır.

Bilmek…
İnsan kendisini tanıdıkça, bildikçe güzelleşir, özelleşir, düzelmeye baslar. “Nefsini bilen Rabbini bilir.”

“İlim ilim ilmektir, ilim kendin bilmektir.” Der Hz. Yunus Emre

Nefsini bilmek de insanın yaratılış ve mahiyetini bilmesi, Rabbini bilmesi demektir. Bu da insan için saadettir.

İnsan sadece gözleriyle görmez, yüreğiyle de görebilir. Aslında çoğu zaman görüyoruz zannederiz ya da sadece gözümüzle gördüğümüzü. Halbuki ruh olmadan göz görebilir mi?

Yüreğiyle gören yanılmaz. İnsan yüreğiyle nasıl mı görür?

Hem de öyle bir görür ki, onu ancak onun gibiler görür, bilir, tanır.
Tıpkı Hz. Mevlana’nın da dediği ;

“Aynı dili konuşan insanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşırlar” misali…  
Herkes kendi frekansındaki insanları bilir, tanır.
Bildiğini zanneden insan yeni şeyler öğrenemez.
Bilmediğini bilenlerden olmak dileğiyle…

Aramayan bulamaz ancak bulanlar arayanlar arasındadır.

Bulanlardan, yüreğiyle görenlerden olmak dileğiyle…

Birgul KAPAKLIKAYA

12-Ocak-2021