Akrep yelkovanı, günler geceleri kovaladı, bir Ramazan Bayramına daha ulaştık sağ salim.
Şükürler olsun.
Bütün Türk ve İslam aleminin bayramını candan kutlarım.
Tüm sevdiklerinizle herşey gönlünüzce olsun.
***
Ben bu bayrama epeyce buruk giriyorum.
Bu burukluğun çeşitli sebepleri var.
Öncelikle ne ana kaldı, ne baba...
Bir de yıllar önce bir kâlp krizi şakasıyla bizleri terk eden küçük kardeşim...
Onları çok özlüyorum ve dualarımı gönderiyor, rahmetler diliyorum.
***
Dengesi bozulan dünyamızda hüküm süren hak, hukuk ve adaletsizlik ve bunun sonucu süregelen açlık, sefalet, savaşlar, doğal afetlerden...
Orada burada, şurada patlayan, can alan, yaralayan, korku yaratan bombalardan...
Ölen masum insanlar, ağlayan masum insanlar ve dünyanın egemen süper gücü olan global sermayeye teslim olmuş çaresiz, gariban, mazlum insanlardan... çok etkileniyorum!
Dolarmış, Avroymuş, şuymuş, buymuş, sonuçta maddeye, paraya teslimiyet...
Herşeyin makroekonomik istatistiklerle açıklanmaya çalışıldığı bir dünyaya mahkûm edilmişlik çok rahatsız ediyor beni.
Adam aranmıyor, adam olunmuyor.
Kaç paralık adamsın deniliyor.
Herşey pazarlık konusu…
Büyüklerimiz bize öyle öğretmemişti.
Çok yazık...
***
Küçüğe sevgi, büyüğe saygı, vatandaşlık onur ve gururu, laik dindarlık, azı paylaşma, yardımlaşma ve dayanışma seferberliği sayesinde kazanılan bağımsız bir vatan, yaratılan mağrur bir millet ve dalgalanan ay-yıldızlı bayrak : Bizim kutsallarımız bu değerlerdi.
Türkiye’miz kan revan içinde…
Sürekli ölüme yol açan terör eylemlerinden bahsediliyor.
Her gün şehit düşen askerlerin cenaze törenlerini izletiyorlar bizlere...
Biz nüfusunun yarısından fazlası 20 yaşın altındaki gençlerden oluşan 75 milyonluk büyük ülkemizle öğünmüyor muyuz?
Peki o büyüklük nerede?
***
İnternet sitelerinde, sosyalleşme öbeklerinde özgür bir tartışma ortamı mevcut.
Ağlamakla gülmek arasında gidip gelerek sessiz sedasız izliyorum.
Meğer ne bilgili, birikimli, deneyimli, ûlema, edip, gazeteci, yorumcu insanımız varmış ta benim haberim yokmuş.
Herkes her konuda haklı olduğu iddiasında.
Herkes mutlakları savunup, tek gerçeğin kendisinde ve kurtuluşun kendi reçetesinde olduğu iddiasında.
İki grup mevcut.
Üniter ve laik Türkiye leyhtarları ve aleyhtarları.
Ve istisnalar dışında takiyye yapan, lafı eveleyip geveleyenler çoğunlukta.
Ama hiçbir konuda anlaşamıyorlar.
Komplo teorileri, tarih genel kültürü, nutuktan alıntılarla süslenmiş Atatürkçülük gösterileri, taktik ve strateji uzmanları, vb…
Sonuçta doğaçlama yaparak birbirini taşlayan halk ozanları gibi ben dahiyim sen ‘aptal’ sın tartışmaları.
Tamam kardeşim sen haklısın, sen kazandın.
Eeee n’olucak şimdi?
***
Belçika Türk Toplumunun 50 yıl sonra geldiği nokta seni mutlu ediyor mu ?
Beni etmiyor.
Sen bardak yarısına kadar dolu diyorsun, ben hayır boş diyorum.
Evet maddi yarısı dolu, manevi ve kültürel-sanatsal yarısı boş.
***
Biz birbirimizi sevmiyoruz.
Yarımlığı tamlık sanıyoruz.
Eleştiriye tamamen kapalıyız.
Çünkü kendimize güvenmiyoruz.
O yüzden de kolayca bölünüyor ve başkalarının oyununa geliyoruz.
Filozof «akılsız dostum olacağına, akıllı düşmanım olsun» diyor.
Kurtuluş cehalet ile mücadeleden ve kendimizi eğitmekten - öncelikle kadınlarımızı - geçiyor.
Unutmayalım ki 50 yıldır Avrupa ülkelerinde yaşayan bizler çağdaş uygarlık düzeyine henüz ulaşamadık.
Bu yüzden ikinci sınıf insan muamelesi görüyoruz ve hep ehven’i şerlerle, hiç yoktan iyidirlerle avunuyoruz.
Ve bu başarısızlık sadece fakirlikle açıklanamaz.
Kendimize gelmemiz şart ; çocuklarımıza haksızlık ederek onların geleceğini de karartmayalım.
Dedim ya burukluk var üzerimde.
Moralim bozuk.
Hem de çok.
Yeter artık.
Sizi bilmem ama ben mutlu değilim.
Hepinize daha güzel yarınlar ve daha aydınlık bir gelecek dilerim, efendim.
Yakup Yurt (c)
Umurbey-Gemlik, 18.08.2012