İzzet DÖNMEZ
2 gün sonra 15 Temmuz`un 3. yılı dolmuş oluyor.
Bütün hayatım milliyetçi ve muhafazakar bir iklimde geçtiği için, "Aziz Türk Milleti, Kahraman Türk Milleti, Yüce Türk Milleti" nutuklarını çok dinledim.
Keza o nutukları çoğu kez bende attım.
Geriye dönüp baktığımda, gözümün önüne gelen çoğu hadise, meseleyi çok abarttığımız yönünde bir kanaat oluşturuyor bende.
O kadar yüce olmadığımız, o kadarda kahraman olmadığımız tarihi bir hakikattir.
Deprem`de kaybettiğim oğlum, Mersin-Silifke`de Jandarma askeriydi.
31 Temmuz`da terhis olmuş, 1 Ağustos`ta ocağımıza vasıl olmuştu.
17 Ağustos`ta da kaybettim kendisini.
Oğlumu annesiz büyütmüştüm.
Çok küçük yaşta annesini kaybetmiştik.
Buna rağmen onu üstün bir ahlaki donanımla yetiştirmiştim.
Terhisi ile vefatı arasında geçen yaklaşık 15 günde yüzü hiç gülmedi.
18 ay dağlarda terörist kovalayacaksın, terhis olacaksın, insan`nın yüzü hiç gülmez mi?
Gülmüyordu işte.
Birgün sordum kendisine, "Oğlum, niçin yüzün gülmüyor, niçin keyifsizsin?
‘’Vatani görevini yaptın, artık özgürsün, gez, eğlen, tezkere`nin tadını çıkar, vatani görevini onurla yaptın, bitirdin’’.
Oğlum Gültekin "Baba, keşke askere jandarma olarak gitmeseydim, orada gördüklerim, beni insanoğlu`ndan tiksindirdi, benim psikiyatrik tedavi görmem lazım" dedi.
"Oğlum, nedir seni askerde bu kadar üzen olay?" diye sordum, o da bana anlattı.
"Baba Silifke`de Atakent sahili var, Mersin`in en güzel plajları orada, bizde oranın güvenliğinden sorumluyduk. Akşam oldu mu sahil rezilliklerle doluyordu. Adam, karısını getirip,o sahilde pazarlıyor. Adam, karısını ve iki kızını birlikte getirip pazarlıyor. Bazı adamlar, hem kendisini ve hem karısını birlikte pazarlıyor".
‘’Ben, bunlara alışık değilim. Bunları sahilde yakalıyoruz ve işlem yapıyoruz. Midem bulanıyor. Günlerce kustuğum oluyordu".
Oğlumdan bunları dinleyince, benimde midem bulanmaya başladı, benimde kusmaklığım geldi.
Benim çocuklarım yetişirken, böyle birşeyi görmek bir yana, duymadılar bile.
Son nefesini verinceye kadar, oğlumun yüzü hiç gülmedi.
16 Nisan referandumundan bugüne İstanbul ve Ankara`nın sandık sonuçlarını her gördükte, oğlumun Mersin-Silifke- Atakent sahillerinde yaşadıkları gelir aklıma.
Kimse kusura bakmasın, omurgalı isen omurgalı duracaksın kardeşim.
Adam isen, adam gibi duracaksın.
15 Temmuz gecesi, en güçlü direnişi İstanbul ve Ankara halkı gösterdi.
Ne oldu da, 10 ay sonra İstanbul ve Ankara halkı fırıldak gibi döndü?
F16`lara levye fırlatanlar, tankların altına yatanlara ne oldu?
Mitralyöz ateşi ile pırasa gibi doğranan, F16 ateşi ile hamur gibi eriyenlere ne oldu?
Yediği helikopter ateşine rağmen, meydanları terketmeyenlere ne oldu?
Ölümü göze alarak desteklediğin liderin mi yolunu sapıttı?
Düşman`ın mı pes etti?
Yoksa sen mi fırıldak oldun?
Bana hiç nağme okuma, hiç hikaye anlatma.
Fırıldaksın işte.
Fetö`nün generallerine göğsünü siper ettinde, yine fetö`nün açtığı yüzlerce sosyal medya hesaplarının yalanlarına, iftiralarına kolayca kandın.
Yarattığı algı oyunlarına malzeme oldun.
Fetö`nün İstanbul, Ankara ve İzmir`de tensip ettiği proje adaylara oy verdin.
Türk Milleti senin aptal olduğunu, Bilge Kaan Orhun Anıtına kazımış be!
Orada diyor ki Bilge Kaan, "Çin`in ipeğine, kadınına kanma".
Sendeki zaafı 2 bin yıl önce keşfetmiş Ulu Hakan Bilge Kaan.
Anadolu Türklüğü, tarihinin en zor süreçlerinden birisini yaşarken, 25 kuruşluk poşet parası, senin siyasi iradene ipotek koydu.
Soğan ve patates fiyatları, seni esir etti.
Mısır koçanını değirmende öğüterek yiyen atan hiç aklına gelmedi.
Kusura bakma ama çok fırıldaksın çok.