YAZMAK

Yazmak, bir yaşam biçimidir.

Yazmak, hayata farklı bir pencereden bakabilme sanatıdır.

Yazmak, zamanı kayda almak, tarihe tanıklık etmektir.

…

Uzunca bir zaman köşemde gündeme dair bir şeyler yazamadım. Her geçen zamanda bunun sıkıntısını içimde yaşadım.

Yazmak öyle bir şeydir ki, kadının doğum sancısına benzer. Kadın doğurunca, yazar, yazınca rahatlar.

Resim yapmayan bir ressam, türkü söylemeyen bir sanatçı, şiir yazmayan bir şair nasıl mutsuz olursa, yazarda öyledir.

Kişinin mutluluğu, zevk aldığı şeyler yapabilmesine bağlıdır. Yoksa hayat ona zindan olur. Yapamadıklarının özlemiyle yanar tutuşur. Örneğin; dağcılığı seven birisinin zaman zaman doğayla baş başa kalabilmesi, ona büyük mutluluk verirken; doğandan uzak kalması, beton yığınları arasında hapsolması onu mutsuz eder.

Duygu olmadı mı şairlik olmaz denir.

Şairlik değil yazarlıkta öyledir.

Bana göre her iş ve meslek duygu ister.

Dedim ya duygu olmadan olmaz!

Birazda bilgili olmalıdır yazar.

Duygu da, bilgi de, iyi bir yazar olmak için yetmez.

Toplumsal meseleleri dert edinmelidir yazar.

Hiç yazmadığım çocukluk yıllarımda bile hep yazar olacağım demişimdir.

Şimdi düşünüyorum da hangi duygu itmişti? Neye göre karar vermiştim? Hiç yazmasam bile yine mi yazar olacağım diyecektim?

Aziz Nesin, kırk yaşından sonra yazarlığa yürümüştür. Daha birçokları içinde öyle.

Yazmanın ne zamanı, ne yeri, ne de yaşı vardır.

Hep yazmalıdır insan!