Zekiye Doğan
Sevgili okurlarım merhaba,
Daireyi boyamaya karar verdim. Çünkü daireye on yıldır fırça değmedi. Daireden önce otopark kapısını ve bahçenin giriş kapısını boyadım. Kamelyaya alındığı günden itibaren işlem yapılmamıştı vernikledim ve apartmanın posta kutularını boyamaya başladım. Yabancı bir kişi ellerinde boya kutularıyla giriş kapısından giriyorken: “Günaydın kolay gelsin, yaptığınız iş bayanlara göre bir iş değil, yardıma ihtiyacınız olursa söylemeniz yeterli. Biz gerekeni yaparız.” Dedi ve boşalmış olan daireye çıktı.
Dikkatimden kaçmamıştı, her boyacı boya yapan birisine kolay kolay böyle bir teklifte bulunamazdı, tabii kendine güvenen profesyonel bir boyacı olmasaydı. İşim bittikten sonra içeri girdim. Bir müddet sonra kapının zilim çaldı, kapıdaki şahıs sabah selamlaştığım boyacıydı: “Lütfen kusura bakmayın sizi rahatsız ediyorum. Boyadığım dairede sular kesik, devam etmem için suya ihtiyacım var. Yardımcı olursanız sevinirim.” Dedi.
İstenilen bir kova suyu verdim ve uzattığı kartvizitini aldım. Sanıyorum yaşım itibarıyla çalışmayı biraz abartmıştım. Beyefendi kapıma kadar gelmişken dairemi gösterdim ve: “Yalnız oturma odasını boyayın diğer odalar pek fazla kirlenmedi. Umuyorum ki, fiyatta anlaşırız.” Dedim.
Söylediği fiyatı uygun buldum. Bir hafta sonra aradım: “Benim yerime oğlum Ali gelecek, boyada oda çok başarılı, eminim memnun kalacaksınız.” Dedi.
Genç delikanlı babası Seyfi Çallı’nın dediği gün ve saatte geldi. İlk baktığımda ona karşı ciddi tereddütlerim oldu. Gayet bakımlı bir o kadarda mütevazi bir delikanlıydı. Çalışma giysisini yanında getirmişti, oğlumun odasında çalışma giysilerini giydi ve işe koyuldu. Oturma odasındaki tüm eşyaları yalnız başına ortaya topladı ve üzerini naylonla kapattı. Sanıyorum ilk bakışta önyargılı bir tutum sergiledim. O farkında olmasa da: “Ali bazen insan ilk bakışta önyargılı olabiliyor. Yaptıklarını görünce düşüncem pozitife döndü.” Dedim.
Oturma odasını kendi seçtiği iki ayrı renkte boyayan Ali dairenin tam on yıldır boyanmadığını bilmiyordu. Duvarlar açtı ve sürülen boyaları emiyordu. Buna rağmen hiç üşenmeden belirli aralıklarla üç kere boyadı ve istediği renge ulaştı. Oturma odası mükemmel olmuştu, ama diğer odaların ve kapıların ne kadar kirlendiği ortaya çıkmıştı. Onun görevi oturma odası olduğu için: “İşim bitti, abla bana müsaade.” Dedi.
Salonu, yatak odalarını ve kapıları boyaması için Ali’yle fiyatta anlaştık. Öyle itinayla temiz çalıştı ki, benim arkasını toplamama gerek kalmadı. Artık daire boyanacak olursa Ali’den başkası boyamayacaktı: “Abla boyanacak bir yerler kalmadıysa gidebilir miyim?” Diye esprisini yapıp gitti.
Aradan bir süre geçtikten sonra oğlum Hollanda’dan ziyaretime geldi: “Anne sen kapıları da boyatmamış mıydın?” Dedi.
İstenilen renkte olmamıştı, ama Ali’yi rahatsız etmek istememiştim. Oğlumun gösterdiği hatalarıysa görmemiştim: “Oğlum kapıların önceki boyası biraz koyuydu. Sanıyorum boya üstüne sürülünce kendini bırakmış. Ali sorun tekrar gelir boyar, sorun yapmaz.” Dedim.
Oğlumun tatili bitince aradım, gelip baktı. Her ne kadar dil döksem de onu bu konuda ikna edemedim: “Bunu benim yapmam imkansız, o kadar dikkatli boyadım. Yaptığım boyanın üzerine tekrar boya sürülmüş. Siz yine de boyayı alın ve beni arayın gelip boyayacağım.” Dedi.
Babayı aradım anlattım. Her ne kadar oğlunu inandıramasam da tekrar gelip boyayacağım demesi beni duygulandırmıştı. Baba: “Siz bizim için değerlisiniz, genç işte yanlışını mazur görün. Alttaki boya kendini bırakmıştır.” Dedi.
Genç bakımlı itinayla temiz çalışan Ali kapıları tekrar boyamıştı ve istediği o renge ulaşmıştı. Böylece bende işini özenle yapan birini kaybetmemiştim ve yine dairemi boyatmak istediğimde onu çağıracaktım. İyiyi veya kötüyü belirleyecek bilince geldiyseniz pırlanta ve yakut azık torbanızdır. İhtiyatlı yaşam ihtişamı doğurur. Örnekte olduğu gibi kendi bildiğinizden şaşmasanız da, doğru yolu takip etmekten yorulmayın ve pozitif tavrınızı bırakmayın ki, Ali gibi genç nesiller geleceğin profesyonelleri olsun…
Sevgi ve saygılarımla