Genelde sağ tarafıma yatar o taraftandan da kalkarım, moralim de tüm gün iyi olur, 

ama bu gün sanki solumdan kalkmış gibiydim.
Aldığım ilk haber  zaten günümü berbat etmeye yetti, kesilen iştahım yüzünden kahvaltı dahi yapamadım, içim yandı, üzüldüm... 
Hayatının baharında yaşama veda eden, umut dolu, sevgiyle vatani görevini yapan taptaze gençlerdi hepimizi acılara boğan...

*** 

Ağlayan analardı.

Kendi annemi düşündüm hemen...

Sonra kendi oğlumu ve kardeşlerimi… 
Her ne kadar ateş düstüğü yeri yaksa da kalbime bir sancı vermeyi başarmıştı adeta…

Her zamanki gibi ilk önce telefonumu aldım elime, gelen ve giden iletilerime bakmak için.
Tabii ardından facebook, haberler…
Her sayfada aynı şeyleri gördüm.

Sanki Türkiye ağlıyordu.
Ortada bir gerçek vardı, hiç kimse hiç birşey yapamıyordu.

Çaresizlik vardı.  
Çaresizlik kokuyordu heryer, herkes…

Savaşlar hep devam ediyor.

***

Aklımın almadığı, beynimin durduğu bir nokta var sanki bir yerlerde.
Neden diye soruyorum hep kendi kendime.
Bu savaşlar neden ?

Bana göre bir tek cevabı var, o da cehalet!
Terör kokan cehalet…

Cehalet derken diplomasız insanlar  değil kastım.

Hatta özellikle diplomalı cahiller.
Çünkü bu savaşlara neden olanların çoğu birkaç üniversitede kaliteli fakültelerden diploma almış insanlar...
Eğitim sistemimizin ezberciliğe dayandığını yıllardır söyler dururuz,  bu bencede hep böyleydi  ama Batı’ya ve Amerika’ya baktığımızda iyi eğitim almış insanların davranışları sanki çok mu normal?

***

Mevlâna’nın, Yunus Emre’nin ve Battal Gazi’nin, Fatih Sultan Mehmet’in eğitimi  nerede?
Kimde, hangi gelişmiş ülkede var ki?
Nefis, vicdan muhasebesiyle yoğrulmuş eğitim…
Ya vatanı kurtaran büyük önder Atatürk?

Filozof, alim, o eşi benzeri olmayan devlet adamı..

Bizde “Yiğidi öldür, hakkını yeme derler.” 

Kimsenin hakkını yememek lazım, her ne kadar aramızda cahil insan daha çok olsa da biz özü dürüst bir milletiz.

Cumhuriyet çocuklarıyız.
Doğrudan yana olmasını biliriz yeri geldiğinde.

Bu gün birlik ve beraberliğe her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var.
Kendi tavuğumuza kış dersek, kendi köpeğimizi taşlarsak elin adamı bize dünden saldırmaz mı?
Birlik ve beraberlik ruhuyla yola çıkarsak, kimse ne devletimize ne de milletimize zarar veremez.
Biz hamuru sevgiyle yoğrulmus mayası aşk olan, her zaman hayat kokan bir milletiz.
Vatan kokan, millet kokan, adalet kokan, medeniyet kokan…
Özümüze dönelim dostlar, özümüze…
Özümüzde sevgi var, saygı var, merhamet var, adalet var, çalıskanlık var, insanlık var, var da var…

Birgül Kapaklıkaya (c)

Brüksel, 20.10.2011