Dalkavukluk, ya da halk arasında bilinen genel ismiyle yalakalık, kendine çıkar sağlamak amacıyla makam, mevki, yetki sahiplerine yaranmak için yardakçılık eden, kendini küçük düşürücü hareketlerde bulunan kimse demektir.

Bu gibi kişiler aynı zamanda menfaatlerinin yolu tıkandığında ihanetlerini de hemen uygulamaya koyarlar.

Dalkavukların tanrısı sadece güç'tür. Güce taparlar ve taptıkları güç tükenmeye yüz tutunca bir başka gücün dizleri dibine çökerler.

Sadece menfaatini düşünen kimse ya da kimseler, menfaat sağlayacakları insanın yakınına sokulabilmek için binbir hile ve tuzaklar denerler. Bu noktada dalkavuk veya namı diğer yalakanın, yağlayacak olduğu kimsenin kimlik ve kişiliği, hangi tür yağdan hoşlandığı, yalaka tarafından tüm boyutlarıyla bilinir.

Elbette bildiğiniz gibi yağ çok değerli bir besin kaynağıdır. Yağın bir çok çeşitleri vardır:

Tereyağı, zeytinyağı, fındık yağı, çiçek yağı, margarin yağları vs.

Bu yağları üreten ve satanlara da yağcı denir. Hatta bu sebeple soyadı yağcı olan vatandaşlarımız vardır. Bunlar alın teri ile üretime katkıda bulundukları için saygı duyulan insanlardır.

Besin kaynağı olmayan ancak insan hayatında önemli yeri olan yağlar da vardır.

Gres yağı, gaz yağı, boya yağı (yağlı boya) gibi.

Bu yağlar da birtakım ihtiyaçlar için kullanılan yağlardır. Yağlar üzerinize bulaşmazsa çok iyi işlerde kullanılır. Ancak üzerinize bulaştığında da kokusu uzun zaman üzerinizden çıkmaz. Kendimiz ve etrafımızdakileri de rahatsız eder.

Bir de sanal yağcılarımız vardır.

Bunlar sadece hoşa gidecek laf üretirler. Bu yağcılarımız kendilerine göre çok önemli kişilerdir. Bunlar yağcılığı özel olarak öğrenmişler. Zira yağcılığı adeta meslek haline getirmiş durumdalar. Çünkü bu yağcılık kolay bir iş değildir. İnsanın onuru ile ters orantılıdır. Biri yükselirken diğeri azalır. Hatta yağcılık öyle bir boyuta ulaşır ki onur kelimesinin bir mana ifade etmediği açıkça görülür.

Yağcılığın ilerlemiş haline de dalkavukluk derler. Hele şu 'Patlıcan Dalkavukluğu' fıkrası durumu daha güzel izah eder herhalde..

Padişahın biri patlıcanı çok severmiş, ne zaman "şu patlıcan musakkaya bir türlü doyamıyorum" dese dalkavuğu da;

"Aman padişahım, siz söyleyince ağzımın suyu akıyor, akşam olsa da yesek."

Padişah 'İmambayıldı'dan söz edecek olsa, dalkavuk yalaka "şu imambayıldıyı icat edenin mekânı cennet olsun, nefis bir yemek, insan yemeye doyamıyor" dermiş.

Padişah; karnıyarıktan, patlıcan dolmasından, kızartmasından, kebabından, patlıcan salatasından, turşusundan ve reçelinden söz ettikçe, dalkavuk da göklere çıkarırmış.

Gel zaman git zaman padişah patlıcandan nefret etmiş, sofraya değil yemeği, salatası, turşusu, tatlısı patlıcanın "p" harfinin gelmesini bile yasaklamış.

"Şu patlıcan musakkanın neresini beğenirler de yerler, bir türlü anlamıyorum" dediğinde dalkavuk da padişahın sözünü tamamlarmış. "Aman padişahım bu musakkanın yenilmesini yasaklamak lazım."

Padişah bir başka gün;

"Bu insanlara hayret ediyorum; o kadar güzel salata çeşidi varken akşam yemeğinde tutup patlıcan salatası yiyorlar, anlamak mümkün değil." Dalkavuk sözünü kesercesine atılarak eklemiş, "insanlarda damak zevki diye bir şey yok, en iyisi patlıcanın yetiştirilmesini yasaklamak. Adını bile duymaktan nefret ediyorum."

Bu konuşmaları duyan biri dayanamamış ve padişahın olmadığı ortamda dalkavuğa sormuş "yahu sen bir zamanlar patlıcanı met eder ve adeta göklere çıkarırdın, şimdi ise patlıcanı ve yemeklerini kötülüyorsun, nasıl olur da bu kadar değişebilirsin, hayret"

Dalkavuk da hemen yanıtlamış:

"Bana bak arkadaş bana bak ben patlıcanın değil padişahın dalkavuğuyum anladın mı?"

Yağ vaaa, yağcı vaaaa, yağcılarda İnecek vaaaaa.....

Yağcılık, yalakalık, dalkavuklukla semirenler şunu iyi bilsinler ki; keser döner sap döner, gün gelir hesap döner, yağlar erimeye başlar, yağcılık, yalakalık, dalkavukluktan elde edilen mevki, itibar, imtiyaz, menfaat, para, mal, mülk yok olur, gider. 

Bizim garip yağcı-yalaka böyle şeylerden anlar mı acaba?