Zannetme,  pes ettim bu fani dünyadan
Hadi koçum diyemedin,  olmadı Baba
Sen  sağ olsaydın  deseydin  Yürü Recebim !
Üç yaşından beri yüzüm, gülmedi  gitti
 
Her işimi başardım, bir yere kadar
Dostlar gelin !  desem kaç kişi arar ?
-Şu işime bir el atın, karınca kadar
Yüz  çıkar dedim ,  onu gelmedi gitti
 
Ah babamın sesi olsa, ya da nefesi
Dimdik yürürdüm , korkardı Eyfel Kulesi
Kulağımda çınlar gür, sevecen sesi
Ömrü vefa etmedi, kalmadı  gitti
 
Bir işe başlasam sorsaydım O'na
Bir öğüt, bir akıl verseydi bana
Tutmasaydım öğüdünü, kızsaydı bana
Bekle baba !  dedim, kalmadı gitti
 
Günlük rızkı için, düşmüş yollara
Yıllarını vermiş, gurbet ellere
Erken teslim olmuş, geçen yıllara
Uğraştı, didindi, yılmadı gitti
 
Ruhun şad olsun, mekanın cennet
Etmedin dünyada, kimseye minnet
Senin öğütlerin, en büyük servet
Günümü görmedin, olmadı gitti
 
Recep der ki : Bilin baba kıymeti
O'dur dünyanın en değerli ziyneti
Gösterin babaya sevgi, hürmeti
Recebim nasıl ? diye sormadı gitti
 
Recep Cırık 14/06/2009 Gent  e- mail:recep@cirik.be 
(Üç yaşında kaybettiğim Babam Osman Cırık için ithaf ettiğim bu şiiri  dünyada evlatlarına doyamayan, evlatlarının da babalarına doyamadığı insanlara ithaf ediyorum. Recep Cırık)