Flaman toplumunun son yıllarda bilhassa ırkçı partilerinin de propagandaları ile göçmenlere, engellilere ve sosyal yardım alarak geçimini sürdüren komşulara karşı oldukça hoşgörüsüz hale geldiler.
Flaman toplumunun sosyal yapı konusunda tutumlarını ölçen anketler gerçekten gelecek için kaygı verici ve korkutucu bir tablo segiliyor.
Aşağıda Flaman yapılan anketlerle ilgili gazetelerinde çıkan haberlerin bir dökümünü veriyoruz.
Lütfen dikkatlice okuyunuz..

Vlaming wil geen buur die afwijkt

Steuntrekkers en mentaal gehandicapten minst geliefd
Allochtonen, gehandicapten en steuntrekkers houdt de Vlaming het liefst op afstand. Hij wil iemand naast zich hebben wonen die net is zoals hij. Dat blijkt uit een enquête van de Vlaamse overheid.
De enquête is opgenomen in de Vlaamse Regionale Indicatoren (Vrind). De Vlaamse regering stelde het lijvige statistische werk vrijdag voor.

Het liefst hebben de Vlamingen een jong getrouwd paar als nieuwe buur (46,8 procent). Dan volgen een bejaard echtpaar en een gezin met veel kinderen. De 65-plussers hebben, niet verrassend, liever een bejaard echtpaar en de jongeren (18-34 jaar) liefst een jong gehuwd paar naast zich.

Minder geliefd zijn een alleenstaande vrouw met kinderen (4,6 procent wil hen als buur), een holebi-paar (4,3 procent) en een Marokkaans of Turks gezin (2,4 procent). Ongewenst zijn mentaal gehandicapten (1,5 procent) en een gezin dat van het OCMW leeft (0,7 procent).

De jongeren (18 tot 24 jaar) hebben iets minder problemen met de allochtone buren, maar zij lusten dan weer allerminst de steuntrekkers. De 65-plussers hebben het het moeilijkst met holebi's (0 procent) en met de vreemdelingen.

Voor een Vlaamse regering die aan diversiteit en non-discriminatie wil werken, zijn dat weinig bemoedigende resultaten. Vlaams minister-president Yves Leterme (CD&V) vond die afwijzing van wat afwijkend is opvallend, al beklemtoonde hij dat ,,dit een vaststelling en geen moreel oordeel was". Positief vond hij dat de Vlaming weer iets meer sociaal contact heeft met familie, vrienden en buren en nog tijd heeft voor het verenigingsleven.

Vlaming voelt zich goed in zijn vel

Resultaten van enquête laten verrassende cijfers zien
Een op de tien Vlamingen is zwaarlijvig en na jaren van daling stijgt het aantal huwelijken weer. Een greep uit enkele cijfers uit het vuistdikke boekwerk dat Vrind heet, of Vlaamse Regionale Indicatoren. Enkele opmerkelijke vaststellingen op een rij.


1. Samenleving

De Vlaming voelt zich goed in zijn vel . Meer dan negen op de tien is tevreden met huisgenoten, familie en vrienden, met het werk, de woning en de buurt. Een op de vijf is (heel) ontevreden met het inkomen. Het vertrouwen in de instellingen is behoorlijk. Het onderwijs, de gemeentelijke overheid, de politie, de koning en de Vlaamse overheid worden het meest als (zeer) betrouwbaar genoemd. De Waalse en Vlaamse politieke partijen bengelen onderaan. De kerk is na de Waalse politieke partijen het instituut dat het vaakst als (zeer) weinig betrouwbaar wordt geciteerd. Vergeleken met 2004 is het vertrouwen in de Vlaamse regering (+ 7,3 procent) en het gerecht (+ 7,5) flink toegenomen, terwijl dat in de werkgevers een knauw kreeg (- 5,9 procent). Bijna zeven op de tien Vlamingen vindt dat politici veel beloven en weinig doen. Bijna de helft denkt dat politici het alleen uit eigenbelang doen. Slechts een op de drie Vlamingen zegt vertrouwen te hebben in de medemens .

2. Gezin

Na jarenlange daling stijgt het aantal huwelijken weer. In bijna twee op de drie huishoudens vind je gehuwde of samenwonende (12,5 procent) partners. In Brussel is dat maar in 37 procent het geval. In 2004 werden er 62.374 geboorten aangegeven. Dat zijn er 2.410 meer dan het jaar voordien.

Het vruchtbaarheidscijfer ligt met 1,57 kinderen per vrouw boven het EU-gemiddelde maar lager dan de 2,1 die nodig zijn om de bevolking op peil te houden. Van alle kinderen onder de 18 jaar heeft een vijfde zijn ouders zien scheiden . Kinderen uit echtscheidingen vind je het meest in de steden, in de Vlaamse Rand rond Brussel en in de Kuststreek. Voorts opvallend veel in de Denderstreek en Haspengouw. Kinderen van gescheiden ouders die bij hun vader wonen gaan sneller op in een nieuw samengesteld gezin . Gescheiden moeders met kinderen blijven vaker alleen.

3. Werk

Op het werk is een op de vier ontevreden met de werkdruk , de kansen op promotie en de mogelijkheden bij te leren.

Vlaanderen scoort een goeie elfde plaats in Europa als economisch innoverende regio. Vlaams-Brabant is de beste provincie op dat vlak. De meeste technologie is wel terug te vinden in buitenlandse bedrijven. Het aantal mensen dat een inkomen heeft onder de armoedegrens daalt tussen 2002 en 2004 licht: van 12,3 naar 11,3 procent.

4. Gezondheid

De belangrijkste doodsoorzaak bij mannen en vrouwen tot 49 jaar zijn zelfdoding en verkeersongevallen. Nadien wordt longkanker de grootste oorzaak bij de mannen en borstkanker die bij de vrouwen.

Beide kankers maken het leven van de man bijna twaalf jaar korter en dat van de vrouw zeven jaar. Hartziekten domineren de doodsoorzaken na de leeftijd van 70. Bij de mannen zou bijna de helft van de sterfgevallen vermeden kunnen worden door een gezondere levensstijl.

Het aantal rokers neemt niet significant af. Wel bij de jongeren, die ook minder cannabis gebruiken. Het alcoholgebruik daalt niet, en vooral de mannen, de jongeren en de hoger opgeleiden kijken niet op een glas. 12 procent van de Vlamingen is zwaarlijvig . 31 procent heeft overgewicht. Na een piek in het jaar 2000 neemt het aantal zelfdodingen weer licht af.

5. Onderwijs

Ons onderwijs is goed maar de kloof tussen autochtonen en allochtonen is nergens groter. De schoolvertraging (zittenblijven) is op het einde van de secundaire school het grootste bij niet-Belgen (72,1 procent van de leerlingen). Bij de best presterende scholieren, de meisjes in het algemeen secundair, is dat maar 11,4 procent. De scholingsgraad ligt hoog bij jongeren maar een stuk lager bij de oudere generaties. Inzake levenslang leren doet Vlaanderen het gemiddeld in Europa. Het onderwijs voor sociale promotie zit aardig in de lift.

6. Huisvesting

De bouwgrond is tussen 1990 en 2004 meer dan verviervoudigd, in Wallonië slechts verdubbeld. Tegenover 2000 zijn de woningprijzen met 30 procent gestegen. In 2004 betaalde je voor een vierkante meter 94 euro. Voor een kleine tot middelgrote woning moest je 110.000 euro neertellen. In het dure Vlaams-Brabant was dat respectievelijk 113 en 127.000 euro, in de Rand rond Brussel is een woning 50.000 euro duurder dan gemiddeld. Door de forse prijsstijgingen wordt de kloof tussen woningprijzen en inkomen breder. Jaarlijks wordt 20 vierkante kilometer onbebouwde ruimte omgezet in bebouwde. Begin jaren negentig was dat nog meer dan het dubbele. In 2004 zat er voor het eerst sinds lang weer een stijging in de verkoop van bouwgronden in.



 Tom YSEBAERT/Nieuwsblad Gazetesi