Merhaba sevgili gundem okuyucuları,

Birkaç haftadır sizlerle beraber değildim. Çünkü geçtigimiz iki hafta sonu dopdolu günler geçirdik. 9,10,11 Haziran tarihlerinde Brüksel'de Türk Gününü kutladık. Hemde ne kutlama. Coşku, sevgi, dostluk ,mutluluk ve buram buram kokan Türk kültürü. Bu güzel inisyatif için buradan bir kez daha Belçika Türk Dernekler Birliğine bizlere dolu dolu üç gün yaşattıkları için teşekkür ediyorum.

Kendi kültürümüzden esintileri Nato'nun ve Belçika'nın başkenti olan Brüksel'in en büyük meydanında seyrettik.Bilmem ama gelmeyenler herhald pişmandır. Gelenler ise çok memnun kaldılar. Türk Gününe gelenler Türkiye'yi orada yaşadılar. Varolsunlar,sağolsunlar.
 
Türk Günü hakkında bazılarının ise  haddine düşmeyerek olumsuz lakırdılar etmişler.
 
Ne diyelim "Kedi uzanamadigi ciğere mundar dermiş"


18 Haziran'da da Genk şehrindeydim. Orada da Genk Türk Dernekler Birliğinin hazırlamış olduğu "Gençlerle Elele" programını izledim ve inanın ki buradanda çok keyf aldım.
 
Nasıl almam ki? Niye almam ki? Niçin almam ki?
 
Çünkü oradaki, Türk derneklerinin hepsi bir araya gelmiş ve hiçbir ayrımcılık yapmadan bizleri eğlendirip, hoşça vakit geçirmemizi sağladılar.Onlarada çok teşekkür ediyorum.

Sizlere başlıkta da belirttiğim gibi neden, niçin, niye ve nasıldan bahsedeceğim.
 
Insanoğlu günlük yaşamında bu sorularla çokca karşılaşır veya muhatap olur. Bazen sorularının cevabını tam anlamıyla alır. Bazende anlamış gibi görünerek kafasını emme basma tulumba gibi sallayarak anladığını ifade eder. Eder etmesine ama sonuçta yine anlamamıştır. İşte bu algılama olayına toplum olarak hassasiyet göstermedigimiz için, çook saman altından sular akmiş, atı alan üsküdarı geçmiştir. Birlik ve beraberliği tesis edemediğimiz için bir çok önemli fırsatlar da kaçırılmıştır.
 

Allah Allah bu adam bunlardan niye bahsediyor diye belki düşünceye kapılabilirsiniz  ama iyi niyetli olarak düşünmeye çalısırsanız hemfikir olduğumuzu görürsünüz.
 
Yukarıda yapılan bazı faaliyetlerden bahsettim. Ayrıca çok keyf aldığımıda belirttim. Ama şimdi üzgün oldugum bir konuyu da belirtmek isterim.
 
Evet dostlar. Bu gibi yapılan çalışmalar kolay, kolay hazırlanmıyor ve büyük bir emek sarfediliyor. Genk'teki programa gittiğimde inanin ki çok içerlendim.  Kendi kendime neden katılım fazla değil diye sormaya başladım.

Gelmemişler. Nasıl olur, niçin gelmezler. Burada hazırlamış oldukları programı sergileyenler bizim çocuklarımız. Bizim geleceğimiz. Elbetteki onlara destek verip sahip çikacağız.  Böylece onlar geleckte gelecekte daha güzel faaliyetlerde bulunacaklar.

Etrafıma baktım sandalyeler boştu. Onlar bile hoşnut değildi çünkü vazifesini yerine getiremedikleri için onlarda hüzünlüydü. Bir sandalyenin hüznünü hissedebiliyorum.  Ama bizim vurdumduymazların asla.
 
Sergilenen gösteriler elbette samimi olunduğu takdirde bir kişiye bile sergilenir.  Fakat buradaki maksat yaban elde olan çocuklarımızın iyi yetişmeleri, kültürlü olamaları, çok yönlü dolu dolu olmaları değilmidir.?


Peki nerde veliler? Nerede konu komşu? Neden,niçin,niye, nasıl gelmediler. Önce anne babalar olarak çocuklarımıza ilgisiz kalıyoruz, sonra  ah,vah diyerek dövünüyoruz. Genç yaşta yolunu şaşırmış çocuklarımızın durumunu bir düşünün. Geç kaldıktan sonra neden oğlum bu illete alıştı, niçin kızım beni dinlemiyor diye dövünmenin ne faydası olur?
 
Bu nedenleri, niçinleri, niyeleri, nasıllar  eğer irdelersek ve gerçekten inanırsak problemleri çözeriz. Başımıza bir hal geldiğinde bizi ne çilek tarlaları, ne kahvehaneler nede aylak aylak gezmemiz kurtarır.  Bizi kurtaracak olan gelecek nesillerimize sahip çıkarak onlara güzel örnek olmalıyız. Takdiri sizlere bırakıyorum.

Genk'teki arkadaşlarımı da tekrar kutluyorum ve bundan sonraki çalışmalarında başarılar diliyorum.

Güzel günler sizlerin olsun sevgili okurlar.
 
Saygılar

Ayhan Aliustaoglu