ELSENE- In Brussel houden 35 uitgeprocedeerde Afghanen al 24 dagen een hongerstaking.  Zij vroegen politieke bescherming aan in België maar kregen die niet. Om hun situatie onder de aandacht te brengen, organiseerden twee afgestudeerde theatermakers uit het RITS een  'getheatraliseerde' persconferentie.

Gehuld in kostuum met slipjas spreekt Thomas Bellinck de journalisten toe. Hij is ondermeer bekend van het programma 'Leuven hulp' en zette zich vorig jaar in voor de hongerstakers in een parking van de Vrije Universiteit Brussel.  Bellinck: "Hoewel er veilige zones in Afghanistan zijn, is de kans klein dat deze mensen hun terugkeer naar het land zouden overleven".
 
Subsidiaire bescherming

De 35 Afghanen, voornamelijk jonge mannen, zijn geen reguliere asielzoekers. Liefst van al willen ze zo snel mogelijk terug naar Afghanistan, mits de situatie daar terug stabiel is. Personen die niet voldoen aan de voorwaarden om als vluchteling te worden erkend en die ernstige schade zullen oplopen in geval van terugkeer hebben in principe recht op subsidiaire bescherming.

"In andere Europese landen wordt deze bescherming in 90% van de Afghaanse gevallen toegekend, in België is dat nog geen 15%." aldus Bellinck. Volgens het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) kregen in 2009 40% van de Afghaanse asielvragers een positieve beslissing. "22% kreeg de status 'vluchteling' en 18% kreeg 'subsidiaire bescherming'", zegt woordvoerster Tine Van Valckenborgh. "Meestal worden aanvragers geweigerd door zogezegde incongruenties in de getuigenissen", zegt Bellinck.   "Die worden achterhaald door vragen als 'Hoeveel kostte een brood twee jaar geleden in Afghanistan?' en 'Beschrijf de weg van moskee X naar markt Y'. Deze mensen zijn hier vaak al een paar jaar, verstaanbaar dus dat ze daar niet altijd juist op kunnen antwoorden." Jeroen Vander Ven, winnaar van 'Theater aan Zee 2008', neemt op de 'persconferentie' vermomd als militair het woord. "De enige manier om orde te scheppen in die regio is door er met de grove borstel door te gaan. Onze strategie is duidelijk: eerst vechten, dan praten en dan betalen. Waarom zouden we betalen als er nog niet eens gevochten is?"  Als symbolisch cadeau aan de actievoerders gaven de theatermakers een paasei, welk ze lieten exploderen.

[ZpicL:15184]Wanhopige poging 

Bellinck noch Vander Ven zijn voorstanders van de hongerstaking. "Maar ik versta wel dat het een laatste ultiem middel is om de aandacht te trekken", legt Bellinck uit.

De 35 Afghanen weigeren niet alleen alle voeding maar nemen ook geen vitaminen binnen. De hongerstakers riskeren voor de rest van hun leven longaandoeningen, neurologische schade en hartritmestoornissen. Als de staking nog lang duurt is het goed mogelijk dat er doden zullen vallen.

"Als we nu terugkeren naar Afghanistan worden we sowieso geliquideerd; we willen dus liever hier sterven, onder de aandacht van Europa", zegt Ahmad Mashal, een van de hongerstakers. 

Het CGVS meldt alvast niet te zullen ingaan op de eisen van de hongerstakers. "Ze willen een collectieve oplossing, wij bekijken echter ieder geval apart. We willen ons niet onder druk laten zetten door een hongerstaking. Als iedere vluchteling zo zijn eisen stelt kunnen wij geen beleid voeren" , besluit Van Valckenborgh. 

© 2010 – StampMedia – Karen De Bruyn