Sayın Hüseyin bey
Nasrettin Hoca Türkiye' de olduğu gibi burada da malesef bölüşülemiyor. Memleketimizde Nasrettin Hoca'yı hem Sivrihisarlılar, hem de Akşehirliler sahipleniyor. Bir çoğuna göre rahmetli Hoca'nın ruhu bir Sivrihisar'dadır, bir de Akşehir'de. Ankara'dan İzmir'e gidenler görürler, Oğlakçı yakınların da Nasrettin Hoca köyü vardır. Burada ayrıca Nasrettin Hoca'nın bir de heykeli bulunmaktadır. Ama Akşehirliler Nasrettin Hoca etkinliklerini daha aktif hale getirmislerdir. Bu yönde Akşehirliler yıllardır şenlikler yaparlar.
Burada ise durum farklı. Gündeme gelen Nasrettin Hoca'nın eğitici tarafından ziyade daha çok kısır tartışmalardır. Tartışılan şey Hoca'yı Brüksel'e Halis Kökten mi, Yoksa Sait Köse mi, getirdi?. Veya fikir babası kimdi?
Bu konuda fikir babası olmak yetmiyor. Fikrinizi icraata dönüştürmelisiniz. Öyle görülüyot ki, Sait Köse ve Belediye Başkanı inşallah bunu yakında gerçekleştirecekler. Kolay bir iş değil. Olumlu olumsuz bir çok tepkilere de göğüs gerecekler. Belediyecilik te her kesimi memnun etmek de o kadar kolay değil.
Şimdi size heykelin Ankara'dan buraya geliş serüveninin gerçeklerini aktarayım. Eksik olursa onuda Kenan Dağgün ve Enver Arslan tamamlasın. Heykel Ankara'da Turizm Bakanlığının uyanık bir heykeltraşına yaptırılmış. Heykel epeyce büyük olmuş. Tabii ki, malzeme büyüdükçe ödeneğide büyük oldu.
Kulakları çınlasın. Bir gün Brüksel Başkonsolosumuz sayın A. Necati Bigalı Türkiye dönüşü beni aradı ve buraya kadar gel bir konuşalım dedi. Ben de gittim. Kendisi şu Nasrettin Hoca heykeli epey bir sorun oldu. Heykel yapıldı ama kimse getirmeye yanaşmıyor dedi.
Benim eski mesleğim trasport olduğu için bu iş kolunda tanıdıklarım olduğunu söylemişler. Daha sonra heykelcinin telefonunu, Kültür Bakanlığında ki ilgili bayanın telefonun aldım. Ve derhal girişimlere başladım.
Öncelikle heykelciye ölçüleri bildirmesini söyledim. Gelen cevaba göre acaip bir ölçü olmasına rağmen tamam dedim. Kültür Bakanlığını aradım. Sorumlu bana heykelci bizi rahatsız ediyor heykelinizi hemen alın dedi. Biz ise heykelin engeç bir hafta için de alınacağını söyledik.
Daha sonra iyi bir arkadaşlığımız olan SEYYAH TIR şirketinin sahibi Metin Baysal'ı aradım. Sağ olsun söz konusu bile olamaz kardeşim dedi. Ücret olarak 1000 euro'ya anlaştık. Konuyu zamanın Spor Federasyonu Başkanı Enver Arslan beye açtım. Gümrükleme ve vinç masrafları için yakaşık 2000 euro aramız da topladık. Ve heykel binbir meşakatla yola çıktı.
TIR buraya gelince ilk sorunu gümrükte yaşadık. Gümrükçü ben bunu depoma koyamam, çok büyük dedi. Tamam dedik.Ben o sıralar Meclis Toplantıları için Emirdağ'da olmak zorundaydım. Kenan Dağgün Başkanla irtibatımız devam ediyordu. Sorunu çözmek için değerli dost İlhanfood fabrikasının sahibi Erol İlhan'dan telefon ederek yardım istedim. Oda bizi kırmadı sağolsun. Kenan Başkan TIR ile birlikte fabrikaya kadar gitti. Tesadüfen oradan geçmekte olan bir vinç yardımıyla heykeli indirmişler. Sonra da Sait Köse belediyenin bir kamyonuyla heykeli oradan belediye deposuna çeşitli zorluklar içersinde getirdiler. Köprülerden geçmekte epey zorlanmışlar. TIR'ın lastiklerinin havaları indirilmiş. Epey maceralı bir yolculuktan sonra belediyeye ait depoya getirilen Nasrettin Hoca Heykeli şimdi nihayet belirlenen yere dikiliyor.
Şimdi Metin Edeer bütün bunları ne için yazdı diyenler çıkabilir. Bir çocuğu peydahlayıp sokağa atmak marifet değildir. Önemli olan onu devletine, insanlığa yararlı bir kişi olarak yetiştirmektir. İnsanlar bir çok projeler üretebilirler. Ama bir projeyi hayata geçirmek üretmekten daha önemlidir diye düşünüyorum..
Burada niyetim hiç kimseyi ne kırmak, ne de eleştirmektir. Burada yazılanlar sadece gerçeklerdir.
Seçime katılan veya katılmayan bütün siyasetçi arkadaşların Türk halkına az veya çok faydası olmuştur.
Hepsini tebrik ediyorum ve önümüzdeki seçimlerde başarılar diliyorum.
ALLAH emeklerini yağlı etsin derim.
Saygılarımla..
Metin Edeer
