Necmi Tüfekçi

Sol yanımdan fısıldayan bir ses duydum;

"Ne o? sen de mi köşe yazarı olacaksın?"

Sesin geldiği yöne dogru yöneldim, ama ortalıkta kimsecikler yoktu; tekrar sağıma soluma bakındım, yok, kimse yoktu.

Konsüldeki aynada iki günlük traşlı yüzüme bakıp kafamı salladım. Hayırdır inşaallah, dedim kendi kendime.. İşime konsantre olmaya çalışıyordum, biraz sonra aynı fısıldayan sesi duyar gibi oldum: "Ortalıkta onca yazar çizer taifesi varken, bir de sen! güldürme insanı..!" 

Sahibini bilmediğim bu ses kızdırmıştı beni, kafamı kaldırıp  aynadaki yüzüme doğru bağırdım: "Vicdan sahibi bir sesin arada bir ses vermesi de gerekir bence!" Tamamen kendiliğinden, düşünüp taşınmadan dökülüvermişti ağzımdan kelimeler. Aynada gözlerime baktım; yarı kızgın, yarı mahçup bakıyorlardı. İşime konsantre olamayacağım kesindi, biraz toparlanmak maksadıyla oturduğum sandalyeden kalkıp salona doğru yöneldim. Bir sigara yakıp; zehrini içime çektim. 
 
iTenus'te the cranberries çalıyordu, volümü açıp ritmine uydum müziğin.. Kafamdaki düşüncelerin dağılmasi için rock muziğin bir faydası olabilirdi belki.. 
  
"İyi niyetine çok güveniyorsun" dedi aynı ses, ben muziği kapatıp tekrar işime yoğunlaşırken.. Duymamazlıktan geldim ilkin, yetiştirmem gereken işlerim vardı.

" İyi niyetine çok güveniyorsun" diye yineledi, duymamazlıktan geldigimi anlayınca..ben kafamı hic kaldırmadan " hiç bir şeye güvendiğim yok..! dedim kızarak.. hiç bir şey istemiyor, hiçbir şeye de güvenmiyorum. Belki, zaman zaman gördüğüm bazı yanlışlıkları söylemeyi isterdim, hepsi bu! "

Haah! dedi sahipsiz ses, artık neredeyse karşılıklı konuşur olmuştuk, "Cehenneme giden yol iyi niyetin taşlarıyla örülmüştür, sen bu iyi niyetinle cehennemi boylarsın!" Bu lafı daha önce de duymuştum, ama anlamını tam da bilmiyordum. İyi niyetle, cehennem nasıl yan yana gelebilir ki?

Biraz açar mısın dedim, safça.

"Neyi? Cehennemi mi?" dedi Sahipsiz Ses, insanı gıcık eden bir tonla..

"Hayır dedim, ne demek istediğini kastetmiştim!"
"Saftriğin tekisin, neyini açayım dedi, anlatsam da anlamazsın! "

Bozuntuya vermemeğe çalışarak, halbuki iyi bozulmuştum bu saftirik lafına, "Neden doğruları yazmak saftriklik olsun ki, benim bir istikbal endişem de yok hani" deyiverdim.

Haah! dedi Ses, "korkağın teki olduğun halde zebaniler çangılında dans etmek istiyorsun, bu kadarına da pes doğrusu!"

" Korkağın teki olabilirim, fakat saftirik değilim, dedim alınganlıkla..
Tam saftriksin dedi, Sahipsiz Ses, "sen daha önce duymadın mı şu; ne Musa'ya ne İsa'ya lafını? Kimseye yaranamazsın!"
 
Sahipsiz Ses gıcık olmasına gıcıktı, ama  gün görmüş bir hali de yok değildi.
 
Söyledikleri aklımı karıştırmıştı, yine de bir inatla: "Madem istesem de istemesem de bu zebaniler çangılındayım, ben gözlerimi ve kulaklarımı yalana dolana kapayarak doğru bildiğim yoldan gideceğim; sonunda varacağım yer CEHENNEM OLSA DA! 
  
Müziği açtım rastgele bir şarkı seçip tıkladım: Adana'nın yolları taştan, aman sen çıkardın beni baştan, baştan, baştan.... diyordu. 
  
Sağa sola bakındım; beni gıcık eden Sahipsiz Ses yok olup gitmişti.. 
  
Bir sigara yakıp, "GÖNDER" e bastım...