Hayat ne kadar sıkıcı diye düşünüyordum.
Yapacak hiç bir şey yok.
Kitap okusam, canım istemiyor.
Müzik dinlesem, keyfim yok.
Dışarı çıksam, çok sıcak.
Evi düzenlesem, aman çok uzun sürer.
Arkadaşlarımı arasam,
Aman saatlerce konuşamam şimdi kimseyle.
A! ne kadar negatif bir insan oldum ben.
Kitap okumak istersem, gözlerim, tutacak ellerim,
Müzik dinlemek istersem, müziği duyacak kulaklarım,
Sıcak da olsa, dışarıda gezmemi sağlayacak ayaklarım,
Arkadaşlarımla dertleşebileceğim, çünkü konuşabiliyorum.
Özür dilerim elimdeki güzellikleri fark etmeyip
İsyan ettiğim
Ve aslında
Ne kadar şanslı olduğumu
Bana hatırlattığınız için.