Belçika CECA'nın, Ortak Pazar'ın, Avrupa Birliği'nin ve daha bir dizi uluslararası kuruluşun kurucuları arasında bulunan farklı ve karmaşık bir ülke...
Yaklaşık 180 yıllık tarihi olan çok dilli, çok toplumlu, çok kültürlü federal, meşruti, parlamenter bir ülke.
Nüfusun yaklaşık % 10 u, Türkiye, Fas ve başka Afrika ülkeleri gibi siyasi yönetim sistemleri «demokratikleşme» sürecinde olan ülkelerden gelen yabancılardan oluşuyor.
Bu yabancıların çoğunluğu 40-50 yıldır gmen olarak bu ülkede yaşıyorlar ve yine çoğuna da Belçika vatandaşlığı verilmiş durumda.
***
Belçikalılar uzlaşma kültürleriyle öğünürler.
Uygar olduğumuz için biz Belçikalılar sorunlarımızı, şiddete başvurmaksızın, konuşarak, tartışarak, müzakere ederek hallederiz, mutlaka bir «konsensüs» buluruz diye öğünürler her fırsatta...
Galiba üniter devler iken öyleydiler, ama federal devlet olduklarından bu yana durum pek öyle değil.
Benim 43 yıllık yaşamım ve gözlemlerim bu yönde...
1960-1990 bolluk döneminde işler belki daha kolaydı.
Lâkin Berlin Duvarı'nın 1989'da çökmesinden beri köprülerin altından çok sular aktı...
İnsanlar işsiz, gergin, mutsuz ve umutsuz.
Uygar insanlığın yüzkarası ırkçılık, gizli veya açık, çok yaygın.
Yeni bir kimlik arayışı içinde olan Batı Dünyası islamofobi ve yabancı toplumlar üzerindenkendisini sorgulamakla meşgul...
Bu arada olan her zaman ve her yerde olduğu gibi gariplere oluyor!
Bu sine qua non, olmazsa olmaz, Allah'ın emri, evrensel bir kural sanki!
***
Belçika Anayasası'nın 62.maddesi gereğince seçimlerde oy kullanmak zorunlu.
Federal seçimler, bölge seçimleri ve yerel seçimler birbirini izliyor.
Birinden çıkıyorsunuz, diğerinin kampanya dönemi başlıyor adeta!
Seçmenlerde müthiş bir bıkkınlık ve buna bağlı bir homurdanma var.
Sık sık seçim yapılıyor ama, değişen birşey yok.
13 Haziran 2010 seçimlerinden beri ortaya çıkan tabloya göre ülke felç olmuş gibi.
Kuzey Bölgesi Flamanya'nın egemen partisi milliyetçi N-VA ile Güney Bölgesi Valonya'nın egemen partisi sosyalist PS arasında diğer beş partinin katılımıyla yürütülen müzakereler tıkandı ve hükümet kurulamadı.
Kral Albert II tarafından görevlendirilen uzlaştırıcı sp.a'lı Flaman Johan Vande Lanotte havlu attı ve istifa mektubunu Krala sundu.
Ekselans «tarafların uzlaşmama konusunda uzlaşmış olduklarını bilgilerinize arzederim» demek zorunda kaldı...
Şimdi rivayetler muhtelif.
Yeniden erken seçime gitmekten bahsedenler var, bölünmeden bahsedenler var, Belçika'nın hızla iflasa doğru ilerlediğini iddia edenler var...
23 Ocak 2011 tarihinde Brüksel'de barışçı ulusal bir yürüyüş yapılması fikri hızla büyüyor ve yandaş buluyor.
Vatandaş, yani seçmen, bıkkın ve öfkeli...
Yorgun ve çaresiz vatandaşda fırtına öncesi sessizlik var, dişler gıcırdatılıyor, birşeyler mırıldanılıyor, vasatlığın zirvesinde dolaşan parti kurmaylarından bu «siyasi sirke» son vermeleri bekleniyor...
Bu yürüyüşle siyasetçileri ciddi bir şekilde uyarmak niyetinde insanlar!
***
Boşuna, beyhude, nafile...
Programına milliyetçilik virüsü girmiş federal Belçika'nın belleğinin yeniden formatlanması şart.
Aile birliğinin temelleri güven kaybından dolayı onarılmayacak derecede sarsılmış!
Yani hastalık belli, ama ilacı yok.
Kendilerinden çözüm için sağduyu ve mucize formüller beklenen seçilmişler türbülansta pilotsuz uçan Belçika-Belgique-België uçağının yolcularını "uyutmaya" veya "oyalamaya" çalışıp, zaman kazanıyorlar...
Aslında ülkeye zaman kaybettiriyorlar...
Ama nereye kadar?
***
Umarım seçmenler demokrasiden vazgeçme noktasına gelmezler...
Yakup Yurt (c)
Brüksel, 11 Ocak 2011