Brüksel'den dost bir ses..
Recep.
Biz uyuyoruz; sen bari uyuma yahu, diye takılıyor bana.
Ne yapacağız dedim ?
'İğnelemeye devam et' diyor.
Allah Allah  !
İğnecimiyim ben yahu .
Hiciv  kardeşim hiciv diyor.

Sevgili İrecep ,
Hiciv miciv mi kaldı, bu devirde artık.
Boşver hicivi falan, iğne miğnede sökmüyor .
Koskoca kazıklar bile vız geliyor.
Alıştık artık.

Şimdi tuşlama, yada tıklama devri.
Tık tık.
Yakaladın mı tık tık.

Aslında tıklasan da tuşlasanda sonuç değişmiyor..
Sağolsun bir Haydar abimiz kaldı bu işin üstadı..
O da yamultuyor, düzeltiyor başka çare kalmamış ..

Neler olup bittiğinin farkında bile değiliz anlayacağın İrecep.
Aynen fıkradaki Temel gibi :
Temel 'le Dursun yıllar sonra birbirlerini görürler..
Yaş 90 olmuş neredeyse...
Temel-Ula Dursun yaşlandık iyice, kolum tutmaz başım tutmaz..Her yerim dökülüyor sen ne alemdesin ?
Dursun - Valla Temel, ben anamdan yeni doğmuş gibiyim..!
Başımda saç yok, ağzımda diş yok.
Altıma yapayrim haberim yok.

İşte böyle İrecebim,
Dursun gibiyiz bizde .
Birileri biryerlerde birşeyler yapıyor,  ama haberimiz yok.
Kokusu mu çıkar dedin yakında ?
Koku çoktan çıktıda kokuyu da alamıyoruz maalesef .
Alıştık artık, alıştık güzel kardeşim..
 
Kalın sağlıcakla