Brüksel yoludayım, arabamda dört can.
Canlar ki can..biri candan can, ucu dosttan can..
Arif olan anlar….
 
Yarının umutları, büyükleri bu canlar..
Uzun ince bir yolda, manzara güzel sağda solda..
 
İnekler toplanmış otluyorlar, süt için enerji topluyorlar.
Dinliyordum Hamiyet, dedim yavrum ne bu vaziyet.?
 
Hilal dedi  anlatayım.
 
İnekler akşam yemeği yiyorlar, dizilmişler yan yana,
Hem de sosyal dayanışma örneği sergiliyorlar..
 
Ne güzel dedin be kızım.. Hemen bir kağıt bir de kalem lazım.
Unutmayalım dediklerimizi, şuraya yazmak lazım..
 
Biz akşam yemeğinde birarada olamıyoruz,
İnekler kadar sosyal dayanışma kuramıyoruz.
 
Gözler televizyonda, akıllar vizyonda,
Dostluklar bağlanmış pamuk iplikle.
Paralar toplanmış dibi delik holdingte..
 
Derdin mi var* allah versin..iş güç, çalışmak boş ver gitsin..
 
Geç yatalım, geç kalkalım, yan gelip keyfimize bakalım..
Yattıkça battık, battıkça battık..Pişmiş aşa hep su kattık..
 
Mehter bile iki ileri bir geri.. biz ise hala hep geri..hep geri..
 
Böyle gelmiş böyle gitmesin diliyorum, neden niçin yazdım bilmiyorum.
Kendi gittiğim yolu iyi biliyorum, herkes kendi işini iyi yapsın istiyorum..
 
Karamsar olmak yakışmaz bize asla.. Ümitliyim ben hala..
 
Yoldaki yolcularım, yarın ki baştaçlarım..
 
Biz küçülürken siz büyüyün, hedefe emin adımlarla yürüyün…