İğne'yide, çuvaldızı da kendimize batıralım,

Hatta minareyi bile..!

Yoksa uyanıp bir araya geleceğimiz yok bizim.

Bizler her türlü hakarete, saldırıya uğrar, sonra,

Saman alevi gibi parlayıp söneriz.

Tabiri caizse uzatmalarda gol atmaya çalışırız.

Şöyle bir bakalım yakın geçmişe;

Sarazin sataştı, hemen gürledik parladık ...

Sarkozy sataştı, Rasmussen sataştı,

Ermenisi, Yahudisi sıraya geçti, one minute çektik en yetkili ağızdan..

Fransız mallarını boykot ederiz dedik,

Köydeki bakkalların vitrinine bile Danone yoğurtlarını dizdik.

Alman mallarını boykota kalktık ama Mercedes'ten vazgeçemedik.

Hangi birini sayalım..!

Sonuç?

Koskocaman bir HİÇ.

Kel başa şimşir tarak.

Biz böyle tutarsız oldukça, daha çooook  fırçalar yeriz.

Eleştirmesi kolay da ne yapmalı  acaba ??

Yurt dışında yaşayan bizler, aslında çok şey yapabiliriz.

Komşularımızla, iş arkadaşlarımızla, okul arkadaşlarımızla  güzelce diyalog kursak;

Onlara kendimizi, taşıdığımız değerleri anlatmaya çalışsak..;

Elinden tutup camiye götürsek birgün,

Camide ne olup bittiğini görseler.

Varsa minareye çıkarsak, anlatsak herşeyi...

Bayramda seyranda onlarıda hatırlasak,

Kurban eti ikram etsek..

Ne bileyim ya, ufak tefek şeyler yani..

Dost olunmaz, dost kazanılır..

Dost kazanmak içinde bu ufak tefek şeyler yeterde artar valla..

Ne bütçeden ödenek lazım, ne hükümetten kararname.

Lazım olan şey saksının içindeki beyni kullanmak,

Kullanırkende biraz tebessum etmek.

Biz bunlari yapabilseydik, minareler batmazdı İsviçreliler'e.

Komşuda pişer, kokusu bize düşer denilir ya;

Buna benzer bir refarandum Belçika'da olsa mesela ?

Ne kadar dostumuz var acaba ?

Siz sayadurun dost bildiklerinizi...!

Sizler iyi ki varsınız, keske dostlarınız da var olabilseler...