Haftasonu Belçika'nın Limburg bölgesinde oldukça kalabalalık bir misafir grubu vardı..
Avrupa'nın her köşesinden, anavatandan.
Kardeşlik, dayanışma, dertleşme...
Şölen, düğün, bayram...
Hepsi bizim insanımız.
Hepsi genelde aynı şeyleri; değişik tonda haykırıyorlar..,
Hepsi aynı şeyleri seviyor ve istiyorlar.
Ama nedense bir araya gelemiyorlar..?

Brüksel Büyükelçimiz Fuat Tanlay Beringen Music Club'de misafirimizdi.
'Kocaman Elçimiz'de aynı dertten muzdarip.
Hatta bir hatırasını anlattı, paylaşalım isterseniz :
Fuat bey, Newyork başkonsolosu iken; toplamış bütün dernek temsilcilerini bir araya;
Bir kutu lokum açmış ikram etmiş hepsine, kalanı da masanın ortasına koymuş yesinler diye.
Tatlı yiyip, tatlı konuşalım istemiş herhalde.
Toplantı başlar başlamaz, bir bayan dernek yöneticisi elindeki lokumu, karşısındaki diğer dernek temsilcisinin alnına fırlatmış, yapıştırmış.
Karşıdakiler boş durur mu ?
Hemde bunlar biraz mürekkep yalamış yöneticilermiş...
Yani tatlı yeme yerine tatlı atışma..!
Ne güzel örnek valla.

Efendim ben her zaman söylerim; bizim memleket ne çektiyse okumuşlarından çekti bu zamana kadar.
Neden olur bütün bunlar ?
Neden geçinemeyiz ?
İlla ki 5 günlük ömrümüzün 3'ünü kavga ederek mi geçirmeliyiz ?
Bizi birbirimize bağlayan o kadar çok ortak değerlerimiz varken...
Saymakla bitmez valla.

Bunların değerini kaybetmeden anlasak olmazmı acaba ?
Olur olur inşallah, maşallah diyenler çok ..

Sizler ne düşünürsünüz; olurmu ?

Sizler bir düşünün, bana müsaade.
 
Kalın sağlıcakla.